Badminton (αντιπτέριση)

 Badminton (αντιπτέριση)

Tο badminton αποτελεί ένα από τα τέσσερα αθλήματα (Squash,πινκ πονγκ και τέννις είναι τα άλλα τρία) που παίζονται με ρακέτα και είναι με διαφορά το πιο γρήγορο.

Η αντιπτέριση έχει τις ρίζες της στην αρχαία εποχή. Αναφορές για ένα παρόμοιο παιχνίδι υπάρχουν από τον 5ο π.Χ. αιώνα στην Αρχαία Αίγυπτο, στην Αρχαία Ελλάδα αλλά και στην Κίνα, την Ινδία και Λαούς της Άπω Ανατολής. 

Οι σύγχρονες ρίζες του πρέπει να αναζητηθούν στην Ινδία την εποχή της βρετανικής αποικιοκρατίας. Βρετανοί στρατιώτες έφεραν το παιχνίδι στην Αγγλία. Αρχικά παιζόταν με μάλλινο μπαλάκι, αλλά σύντομα υιοθετήθηκε το φτερωτό μπαλάκι (φτερό), το οποίο ήταν γνωστό από  το battledore and shutllecock που παιζόταν στην Βρετανία.

Η σύγχρονη ονομασία του οφείλεται στον Δούκα του Μποφόρ και ειδικότερα στο κάστρο του όπου παιζόταν το άθλημα, με την ονομασία Πύργος του Μπάντμιντον το 1873.

 Οι πρώτοι επίσημοι κανόνες θεσπίστηκαν το 1893 από την Ένωση Μπάντμιντον της Αγγλίας ενώ το πρώτο τουρνουά έλαβε χώρα το 1899. Η IBF (Διεθνής ομοσπονδία μπάντμιντον) ιδρύθηκε το 1934 και αριθμούσε εννέα χώρες μέλη. Το άθλημα εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 1972 στο Μόναχο, ως άθλημα επίδειξης ενώ καθιερώθηκε επίσημα ως Ολυμπιακό Άθλημα το 1985. Στην Ελλάδα ήρθε το 1988.

Doping (Ντόπινγκ)

Το ντόπινγκ στον αθλητισμό

Του Rodrigo de Matos, από την Πορτογαλία για την εφημερίδα Expresso

Οι εκπαιδευτικοί φυσικής αγωγής μέσα από προγράμματα και κατάλληλες δραστηριότητες μπορούν να βοηθήσουν στην καταπολέμηση του ντόπινγκ στον αθλητισμό,  ενημερώνοντας, προλαμβάνοντας και αλλάζοντας στάσεις στις ομάδες στόχους: αθλητές, γονείς αθλητών.

Ορισμοί

Η λέξη «dope» προέρχεται από τη ονομασία ενός αλκοολούχου ποτού της Αφρικής, που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα ως διεγερτικό σε θρησκευτικές τελετές της μαύρης ηπείρου.

 «Ντόπινγκ στον αθλητισμό μπορούμε να ορίσουμε τη  χρήση από τον αθλητή ή τη χορήγηση σε αυτόν από άλλο άτομο ουσιών που είναι ξένες προς τις μεταβολικές διεργασίες του ανθρώπινου οργανισμού ή και φυσιολογικών ουσιών σε μεγαλύτερη ποσότητα ή τη  χρήση   μεθόδων  και τεχνικών με στόχο την  παράνομη και τεχνητή βελτίωση της επίδοσης»

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός κατά του Ντόπινγκ (WADA World Anti-Doping Agency ), έχει καθορίσει έναν κατάλογο με όλες τις απαγορευμένες ουσίες και μεθόδους. Η χρήση οποιασδήποτε από αυτές τις ουσίες η τις μεθόδους ονομάζεται ντόπινγκ .

ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Κύριοι στόχοι της Φυσικής Αγωγής  στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, είναι η ενίσχυση της υγείας του μαθητή/τριας, η εκμάθηση κινητικών και κοινωνικών δεξιοτήτων και πάνω από όλα η απόκτηση θετικών στάσεων για την μετά το σχολείο φυσική του/της ενασχόληση ("δια βίου άσκηση για υγεία") κάτι που θα αποτελέσει για αυτόν/ήν ισόβια επένδυση.  

Τα λαχνίσματα

Τα λαχνίσματα

Τα λαχνίσματα λέγονται από τα παιδιά, πριν αρχίσει το παιχνίδι, για να αποφασιστεί δίκαια από την τύχη ποιο θα τα «φυλάει». Λεγόταν αλλιώς και κορωνίσματα, δειξίματα, κληρωσιές, βγαλσίματα.

Για να τα «βγάλουν» με λάχνισμα, ή αλλιώς για να λαχνίσουν, τα παιδιά στέκονται σε κύκλο και αυτό που έχει οριστεί να τα βγάλει, αγγίζει διαδοχικά τα παιδιά, ενώ απαγγέλει συλλαβιστά τους στίχους. Σε όποιο παιδί τύχει η τελευταία συλλαβή ή η τελευταία λέξη αυτό βγαίνει. Το λάχνισμα ξαναρχίζει, ώσπου να μείνει στο τέλος μόνο ένα παιδί. Αυτό θα τα φυλάει.

Στα λαχνίσματα, πολλές φορές περιέχονται ερωτήσεις και προσκλήσεις επιλογής, π.χ. «και τι χρώμα θα ζητήσει;» ή «πες έναν αριθμό». Την επιλογή αυτή την κάνει το παιδί στο οποίο έτυχε η τελευταία συλλαβή της ερώτησης. Αυτό που τα βγάζει θα αρχίσει το μέτρημα από το επόμενο παιδί. Αν έχει προσδιοριστεί ένα χρώμα, το παιδί στο οποίο έτυχε θα πρέπει να έχει πάνω του αυτό το χρώμα.

Σε μερικά λαχνίσματα, πριν η μάνα αρχίζει να απαγγέλλει, βάζει τη δεξιά γροθιά της όρθια στο στόμα και λέει «Μπούφ».  Αυτό γίνεται στον «Καρακατσάνη».

Μπούφ

Ο Καρακατσάνης

μπήκε στο τηγάνι

κι έφαγε (έσπασε) τ αυγά.

Γιατί, Καρακατσάνη

μπήκες στο τηγάνι

κι έφαγες τ αυγά;

Φάε τώρα μία καρπαζιά.

Το παιχνίδι "κουτσό"

Το κουτσό

Κουτσό: Διάφορες εκδοχές για να σχεδιάσουμε

Το κουτσό είναι ένα παιχνίδι που παίζεται σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται  για ένα παιχνίδι που μπορούν να το παίξουν παιδιά όλων των ηλικιών και ικανοτήτων και δεν απαιτεί ιδιαίτερη υλικοτεχνική υποδομή. Το κουτσό μαζί με άλλα παραδοσιακά παιχνίδια μπορεί να αποτελέσει μια σημαντική εναλλακτική πρόταση για την άσκηση των παιδιών και την προώθηση της φυσικής δραστηριότητας κατά την παιδική ηλικία.

Προγράμματα προπόνησης

Βελτίωση της φυσικής κατάστασης και προγράμματα προπόνησης

Φυσική κατάσταση είναι το άθροισμα των βασικών κινητικών  ιδιοτήτων. Περιλαμβάνει πέντε βασικές ιδιότητες: Δύναμη,  αντοχή, ταχύτητα, ευκινησία, συναρμογή (Letzelter 1988). 

Δύναμη, είναι η βασική ιδιότητα του ανθρώπου, με τη βοήθεια της οποίας κινεί μια μάζα (το σώμα του ή ένα αθλητικό όργανο), η ικανότητά του να υπερνικά μια αντίσταση, ή να αντιστέκεται με μυϊκή ενεργοποίηση σε μια αντίσταση.
Η δύναμη εμφανίζεται με τρεις ιδιότητες: ως μέγιστη, ως ταχυδύναμη και ως αντοχή στη δύναμη. Έτσι η δύναμη του κωπηλάτη δεν είναι ίδια με αυτή του αρσιβαρίστα ή του σπρίντερ.

Αντοχή, γενικά χαρακτηρίζεται η ικανότητα στην κόπωση. Βελτιώσεις  από την προπόνηση αντοχής, έχουμε στην αερόβια και την αναερόβια ικανότητα. Η αερόβια προπόνηση αφορά περισσότερο το καρδιο-κυκλοφορικό σύστημα. Η αναερόβια προπόνηση, περισσότερο τον μεταβολισμό των μυών. 

Η προπόνηση αντοχής έχει σημασία και για το σχολικό αθλητισμό: Ο μαθητής αποκτάει τις δικές του εμπειρίες, με τις οποίες θα μπορεί να κρίνει την επίδραση αυτής της προπόνησης, ώστε να ασκείται μόνος του αποτελεσματικά και με ασφάλεια.

Ταχύτητα, θεωρείται η ικανότητα εκτέλεσης κινητικών ενεργειών στο συντομότερο δυνατό διάστημα, κάτω από δεδομένους όρους.

Ευκινησία, θεωρείται η περιστροφικότητα - ευκαμψία των αρθρώσεων και των μυών.

Συναρμογή, θεωρείται η ικανότητα καθοδήγησης - ρύθμισης της κίνησης, η κινητική ικανότητα προσαρμογής και μεταβολής, η  κινητική ικανότητα μάθησης.

Ένα  σχεδιασμένο πρόγραμμα προπόνησης φυσικής κατάστασης θα πρέπει να θέτει ακριβείς στόχους, συγκεκριμένες προπονητικές μεθόδους, καθορισμένα περιεχόμενα και επιλεγμένες μορφές οργάνωσης.

Στην προπόνηση δύναμης προτιμούνται  δύο οργανωτικές μορφές: η προπόνηση σε σταθμούς και η κυκλική προπόνηση. 
Η προπόνηση σε σταθμούς ενδείκνυται στην προπόνηση παιδιών και εφήβων για την ανάπτυξη της δύναμης αλλά και την απόκτηση πολύπλευρων κινητικών εμπειριών.  Μπορεί να γίνει η προπόνηση με το βάρος του σώματος του ίδιου του αθλητή ή με ένα συνασκούμενο (προτιμότερο σε μικρότερες ηλικίες) ή με ποικιλία οργάνων (σε μεγαλύτερες ηλικίες). Επίσης ο έλεγχος της επιτυχίας της διδασκαλίας είναι σχετικά εύκολος.
Στην προπόνηση σε σταθμούς έχουμε σε κάθε σταθμό επιλεγμένα προπονητικά περιεχόμενα με συγκεκριμένες εντάσεις, επαναλήψεις, διαλείμματα ενεργητικά ή παθητικά και σετ (διάρκεια).
Στην κυκλική προπόνηση έχουμε μια σειρά ασκήσεων (όχι σετ ) για κάθε σταθμό και ένα δεύτερο ή τρίτο κυκλικό πέρασμα από το σταθμό. Μετά από κάθε σειρά αλλάζει ο σταθμός. Η μεθοδική αρχή της έγκειται στο να επιβαρύνονται οι κύριες μυϊκές ομάδες κάτω άκρα, βραχίονες και ώμοι, κοιλιακοί και ραχιαίοι.

Πρόγραμμα ασκήσεων σε σταθμούς, με το βάρος του σώματος, για τη βελτίωση της δύναμης.

Πρόγραμμα ασκήσεων γενικής ενδυνάμωσης με το βάρος του σώματος, και ταυτόχρονη βελτίωση της αερόβιας ικανότητας.

ΠΗΓΕΣ – ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ηλεκτρονικές πηγές:

Ηλεκτρονικό βιβλίο για την άσκηση και την υγεία
http://www.exerciseforhealth.gr/index.php?mod=content&cid=e-book

Βιβλιογραφία:

Γεροδήμος Βασίλειος (υπεύθυνος έκδοσης)  , Η άσκηση ως μέτρο πρόληψης και αποκατάστασης χρόνιων παθήσεων, Τρίκαλα 2013.
Letzeler, M. (μετάφραση - επιμέλεια Σπύρος Κέλλης) Προπονητική (Βάσεις προπόνησης), Θεσσαλονίκη 1988, Β΄έκδοση.

Εφημερίδες:

Ελληνικά παραδοσιακά παιχνίδια

Ελληνικά παραδοσιακά παιχνίδια

«Ένα-δύο-τρία κόκκινο φως!»

"Ένα, δύο, τρία, κόκκινο φώς"

Με κάποιο λάχνισμα βγάζουμε το παιδί που τα «φυλάει», αυτό είναι η «μάνα». Το παιδί που κάνει τη «μάνα» στέκεται γυρισμένο στον τοίχο, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά σχηματίζουν μια γραμμή αφετηρίας αρκετά μέτρα μακριά του. Στο διάστημα που η «μάνα» απαγγέλλει: «ένα - δύο - τρία κόκκινο φως», τα παιδιά πλησιάζουν σιγά-σιγά προς τη «μάνα». Μόλις η «μάνα» σταματήσει, γυρίζει απότομα προς το μέρος των παιδιών, που έχουν στο μεταξύ ακινητοποιηθεί, παίρνοντας διάφορες στάσεις. Αν κάποιο απ’ αυτά κουνιέται, «καίγεται» και δεν παίζει άλλο, βγαίνει έξω.

Το παιχνίδι επαναλαμβάνεται μέχρι τη στιγμή που κάποιο παιδί θα πλησιάσει τη «μάνα» πολύ κοντά και θα τη χτυπήσει στον ώμο. Τότε όλα τα παιδιά αρχίζουν να τρέχουν, για να περάσουν τη γραμμή της αφετηρίας και η «μάνα» τα κυνηγά. Αν κάποιο παιδί πιαστεί απ’ τη «μάνα», πριν περάσει τη γραμμή, τότε τα «φυλάει». Αλλιώς, τα φυλάει πάλι το ίδιο παιδί.