Η Πετοσφαίριση Καθιστών Seatting volleyball
Η πετοσφαίριση καθιστών έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά αθλήματα όχι μόνο αθλητών με αναπηρία, αλλά και για αρτιμελείς.
Οι ομάδες στο γήπεδο |
1965 : Η πετοσφαίριση καθιστών ως ένα άθλημα αποκατάστασης για τραυματίες στρατιώτες. Δημιουργείται συνδυάζοντας το βόλεϊ με το γερμανικό άθλημα sitzball, ένα άθλημα με καθισμένους παίχτες χωρίς δίχτυ.
Κανονισμοί
Αγώνας
Στόχος κάθε ομάδας είναι να περάσει τη μπάλα πάνω από το δίχτυ και μέσα από το διάστημα που ορίζουν οι αντένες, και να ακουμπήσει στο έδαφος του γηπέδου της αντιπάλου ομάδας. Κάθε ομάδα επιτρέπεται να έχει μέχρι τρεις επαφές με τη μπάλα, προτού την επιστρέψει προς την αντίπαλη ομάδα. Η προσπάθεια για μπλοκ δεν θεωρείται επαφή.
Ένας αγώνας αποτελείται το πολύ από πέντε σετ. Καθένα από τα τέσσερα πρώτα σετ ολοκληρώνεται όταν μία ομάδα συγκεντρώσει 25 πόντους, έχοντας διαφορά τουλάχιστον δύο πόντων από την αντίπαλη ομάδα (π.χ. 25-23). Σε περίπτωση ισοπαλίας 24-24, το σετ συνεχίζεται έως ότου μία από τις δύο ομάδες αποκτήσει προβάδισμα δύο πόντων και ανακηρυχθεί νικήτρια του σετ (π.χ. 26-24). Σε περίπτωση ισοπαλίας 2-2 σετ, διεξάγεται και πέμπτο σετ, το οποίο ολοκληρώνεται όταν μία ομάδα συγκεντρώσει 15 πόντους, έχοντας διαφορά τουλάχιστον δύο πόντων από την αντίπαλη ομάδα (π.χ. 15-13). Σε περίπτωση ισοπαλίας 14-14, το σετ συνεχίζεται έως ότου μία από τις δύο ομάδες αποκτήσει προβάδισμα δύο πόντων και ανακηρυχθεί νικήτρια του σετ (π.χ. 16-14). Νικήτρια ομάδα του αγώνα ανακηρύσσεται εκείνη που θα φτάσει σε τρία νικηφόρα σετ.
Ο αγώνας αρχίζει με προσπάθεια για σερβίς, δηλαδή κτύπημα της μπάλας από την ζώνη του σερβίς, στη πίσω άκρη του γηπέδου, με στόχο να περάσει η μπάλα πάνω από το φιλέ προς την αντίπαλη ομάδα. Κάθε φάση συνεχίζεται μέχρι η μπάλα να «προσγειωθεί» στο έδαφος εντός ή εκτός των ορίων του γηπέδου, ή όταν η αντίπαλη ομάδα αποτύχει να επιστρέψει τη μπάλα με κανονικό τρόπο.
Οι παίχτες
Στην Πετοσφαίριση καθιστών οι αθλητές και αθλήτριες δεν κατατάσσονται σε αγωνιστικές κατηγορίες όπως συμβαίνει σε πολλά άλλα αθλήματα των Παραολυμπιακών Αγώνων. Υπάρχει μόνο η κατάταξη με βάση την ελάχιστη αναπηρία. Δηλαδή οι αθλητές πρέπει απλώς να τηρούν έναν ελάχιστη βαθμό αναπηρίας για να μπορούν να αγωνίζονται στην Πετοσφαίριση καθιστών.
Στη Πετοσφαίριση καθιστών μπορούν να αγωνιστούν αθλητές με κινητικές αναπηρίες όπως:
- ακρωτηριασμούς,
- εγκεφαλική παράλυση,
- κάκωση νωτιαίου μυελού και
- άλλες κινητικές αναπηρίες (κατηγορία Les Autres).
Παραδείγματα αναπηριών αθλητών που έχουν το δικαίωμα να αγωνιστούν στη Πετοσφαίριση καθιστών είναι τα ακόλουθα:
- αθλητές με ακρωτηριασμό άνω ή κάτω άκρου,
- αθλητές με δυσπλασίες ή αθλητές με κινητική πάρεση ή ολική παράλυση των κάτω άκρων,
- αθλητές της κατηγορίας Les Autres με αναπηρίες όπως δυσπλασία ή εξάρθρωση των ισχίων, ολική ενδοπρόθεση του γονάτου ή του ισχίου, ατέλεια κυκλοφοριακή ανεπάρκεια του κάτω άκρου, ψευδάρθρωση του χαμηλότερου άκρου, αστάθεια πρόσθια οπίσθια 1,5 εκατ. του γονάτου, εξάρθρωση της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης κ.λ.π.
Η ταξινόμηση στην ελάχιστη αναπηρία πραγματοποιείται από τουλάχιστον έναν εξουσιοδοτημένο ιατρό Πετοσφαίρισης. Κάθε αθλητής Πετοσφαίρισης πρέπει να έχει μια προσωπική κάρτα ταξινόμησης. Αυτή η κάρτα εκδίδεται από το τμήμα Πετοσφαίρισης πριν από την έναρξη κάθε επίσημου αγώνα.
Μια ομάδα έχει μέχρι 12 παίκτες, συμπεριβαλλομένων το πολύ δύο παιχτών με ελάχιστη αναπηρία, εκ των οποίων ένας είναι ο αρχηγός της ομάδας και κάποιος άλλος είναι ο libero, έναν προπονητή, έναν βοηθό προπονητή, έναν γυμναστή και έναν γιατρό.
Οι αρχικές θέσεις των παικτών μέσα στον αγωνιστικό χώρο είναι συγκεκριμένες. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού οι θέσεις των αθλητών προσδιορίζονται και ελέγχονται από τη θέση της λεκάνης στο έδαφος και όχι σύμφωνα με το πέλμα τους, όπως συμβαίνει στην πετοσφαίριση ορθίων. Αυτό σημαίνει ότι τα πόδια τους ή τα χέρια τους μπορεί να είναι στην επιθετική ή στην ελεύθερη ζώνη. Στην πετοσφαίριση καθιστών με τον όρο "λεκάνη", προσδιορίζεται το άνω μέρος του σώματος από τους γλουτούς μέχρι τους ώμους. Ο γενικός κανόνας της πετοσφαίρισης καθιστών, είναι ότι η λεκάνη πρέπει να ακουμπάει στο έδαφος.
Κατά την εκτέλεση του σερβίς πρέπει η λεκάνη του παίκτη να είναι πίσω από την τελική γραμμή. Τα πόδια επιτρέπεται να είναι μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Οι άλλοι παίκτες παραμένουν στις θέσεις τους. Μετά την εκτέλεση του σερβίς από έναν παίκτη, οι υπόλοιποι αθλητές μπορούν να μετακινήσουν τη λεκάνη και να καταλάβουν οποιαδήποτε θέση στο γήπεδο και στην ελεύθερη ζώνη.
Η επαφή του πέλματος ή των ποδιών με το γήπεδο των αντιπάλων επιτρέπεται, με την προϋπόθεση ότι δεν παρεμποδίζεται το παιχνίδι των αντιπάλων. Η επαφή με τα χέρια επιτρέπεται με την προϋπόθεση ότι ένα μέρος του χεριού βρίσκεται είτε σε επαφή με την κεντρική γραμμή ή ακριβώς πάνω από αυτήν.
Κατά την εκτέλεση ενός επιθετικού χτυπήματος, η λεκάνη του παίκτη (της μπροστινής ζώνης) πρέπει να ακουμπά στο έδαφος. Απαγορεύεται οι παίχτες να ανασηκώνουν το σώμα τους με τη βοήθεια των ποδιών ή των χεριών. Ο διαιτητής, όταν υπάρξει ανύψωση της λεκάνης, κάνει σήμα σηκώνοντας ψηλά το χέρι του και υποδεικνύει τον αθλητή που έκανε το σφάλμα.
Ο παίκτης της άμυνας μπορεί να κάνει επιθετική ενέργεια, δηλαδή να στείλει ή να καρφώσει την μπάλα, από οποιοδήποτε ύψος πίσω από την επιθετική ζώνη, αρκεί κατά τη στιγμή της ενέργειας η λεκάνη να μην αγγίζει ή να περνά τη γραμμή της επίθεσης. Μετά το χτύπημα, ο παίκτης μπορεί να εισέλθει στη ζώνη επίθεσης.
Σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, οι παίκτες που βρίσκονται σε αμυντική προσπάθεια πρέπει να έχουν επαφή με το έδαφος, με κάποιο μέρος του σώματος μεταξύ λεκάνης και ώμων. Σε ορισμένες περιπτώσεις αμυντικής ενέργειας στο πίσω μέρος του γηπέδου, όπως για παράδειγμα κατά το «σώσιμο της μπάλας», οι αθλητές έχουν δικαίωμα να χάσουν για λίγο χρόνο την επαφή με το έδαφος. Παρόλα αυτά δεν επιτρέπεται να σηκωθούν όρθιοι, να σηκώσουν το σώμα ή να κάνουν βήματα.
Ο Libero: Είναι ένας ειδικά εκπαιδευμένος αμυντικός παίκτης, ο οποίος φοράει διαφορετικού χρώματος στολή από όλη την υπόλοιπη ομάδα. Έχει δικαίωμα να μπει απεριόριστες φορές στον αγώνα, όταν η φάση είναι σε διακοπή και μόνο σε θέση αμυντικού παίκτη, χωρίς την έγκριση των διαιτητών, αντικαθιστώντας κάποιον από τους παίκτες της πίσω ζώνης του γηπέδου. Απαγορεύεται να κάνει σερβίς, και να εκδηλώσει επιθετική ενέργεια. Παίζει όμως σημαντικό ρόλο στην υποδοχή των σερβίς και στην άμυνα της ομάδας.
Σε περίπτωση τραυματισμού του libero, ο προπονητής με την εξουσιοδότηση του πρώτου διαιτητή, μπορεί να ονομάσει έναν άλλο παίκτη libero για το υπόλοιπο του αγώνα, ενώ ο αρχικός libero δεν μπορεί να αγωνιστεί ξανά στον ίδιο αγώνα.
Οι διαιτητές
Ο αγώνας διευθύνεται από δύο διαιτητές, με συνεργάτες το σημειωτή και τους επόπτες (2 έως 4, ανάλογα με την κατηγορία του αγώνα). Οι δύο διαιτητές τοποθετούνται ο ένας απέναντι στον άλλον, στη νοητή προέκταση της κεντρικής γραμμής του γηπέδου. Ο πρώτος διαιτητής διευθύνει τον αγώνα, ο δεύτερος ελέγχει τις παραβάσεις στην περιοχή της ευθύνης του, ο σημειωτής έχει την αποκλειστική ευθύνη να καταγράφει όλες τις ενέργειες στο φύλλο αγώνα, ενώ οι επόπτες γραμμών ελέγχουν την επαφή της μπάλας με το γήπεδο και την τροχιά της μέσα ή έξω από τις αντένες του φιλέ. Οι επόπτες επιπρόσθετα, υποδεικνύουν στον δεύτερο διαιτητή με μια κίνηση του χεριού, το αντικανονικό σήκωμα της λεκάνης.
Πώς παίζεται
Στο βίντεο παρακάτω μπορούμε να δούμε πως παίζεται το παιχνίδι.
Στο επόμενο βίντεο κάποια στοιχεία ακόμη
Μερικά highlights από τους Παραολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου το 2012
ΠΗΓΕΣ – ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
http://www.paralympic.gr/%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7-2/
http://rentisvolley.blogspot.com/2014/05/blog-post_5.html
Βιβλιογραφία:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου